Warto zobaczyć

„Jezioro Torfisko” to teren bagienny o powierzchni  ok. 72 ha. Obejmuje kilkunastohektarowe lustro wody wraz z przylegającymi do niego zadrzewieniami. lakami i pastwiskami. Zbiornik ten powstał po eksploatacji torfu. Występuje tu bardzo ciekawa roślinność wodna jak: rosiczka okrągłolistna, grzybienie białe, bagno zwyczajne. Interesujący jest również zespół ptaków lęgowych takich jak: żurawie, zielonka, perkoz rdzawo szyi, trzciniak, potrzos, trzcinniczek, rokitniczka, perkozek, perkoz dwuczuby, cyranka, łyska, kurka wodna, wodnik, brodziec samotny, brzeczka, czernica, strumieniówka, remiz, dzwoniec.
Ze względu na występowanie cennych gatunków fauny i flory, władze gminy podjęły starania o objęcie „Torfowiska” ochroną prawną.

W 1903 proboszczem parafii rzymsko-katolickiej św. Trójcy w Wiśniewie został ks. Wawrzyniec Rostworowski, który będąc członkiem Zgromadzenia Mariawitów dokonał w parafii rozłamu i w 1906 pociągnął za sobą większość parafian, którzy porzucili rzymski-katolicyzm i założyli we wsi drugą parafię pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej. 4 października 1907 mariawici poświęcili nową świątynię i wybudowali cały kompleks budynków, które stanowiły dom zakonny żeński, szkołę, dwie ochronki dla dzieci, sklep, warsztaty usługowe (koszykarski, tkacki, szewski, introligatorski), łaźnię publiczną, przytułek i szpitalik oraz bibliotekę. Od tego czasu mariawici na terenie miejscowości i wiosek stanowią wciąż większość mieszkańców. Kościół mariawitów zbudowano w stylu neogotyckim, w 1944 r. uległ on zniszczeniu. Już w lecie 1945 stanęły na murach kościelnych wiązania dachowe i zbudowano prowizoryczny ołtarz. Jesienią 1946 wszystkie nabożeństwa zostały przeniesione do kościoła. Dwa lata później zbudowano nowy ołtarz (jednak bez konfesji, która jest charakterystyczną dla kościołów mariawickich), balustradę oraz rozpoczęto budowę

Zabytkowa brama z 1925 r. do kościoła rzymskokatolickiego św. Trójcy Świętej. Parafia i kościół rzymskokatolicki św. Trójcy w Wiśniewie powstał w roku 1472 r., z fundacji księcia mazowieckiego Bolesława. Pierwszy kościół’ został spalony przez kozaków w 1610. W 1616 wzniesiono nowy kościół, który został przebudowany w 1784. Ten zaś spłonął w 1921 r., Następnie w 1923 r., pobudowano kolejny trzeci drewniany kościół. Brama do niego została pobudowana w 1925 r. W takcie II wojny światowej w 1944 r., kościół uległ po raz kolejny spaleniu, brama zaś ocalała. Na jego miejscu w 1997 r. pobudowano murowany kościół.

Otwarcie „Przystanku turysty w Jakubowie” odbyło się 19 października 2020 roku, zrealizowane przez Grupę Nieformalną Aktywne Kobietki z Jakubowa przy wsparciu Stowarzyszenia Przyjaciół Gminy Jakubów w ramach programu „Mazowsze Lokalnie”. W ramach projektu przygotowano tablicę informacyjno-historyczną o Jakubowie, zamontowano ławki, stół rekreacyjny, stojak na rowery, kosz na śmieci oraz posadzono krzewy i kwiaty, angażując społeczność lokalną. Miejsce to ma służyć mieszkańcom i turystom jako przestrzeń spotkań i odpoczynku, a także promować historię oraz atrakcje gminy Jakubów.

Obelisk upamiętnia bohaterów poległych w walkach o niepodległość Ojczyzny w latach 1918-1920. Odsłonięcie nastąpiło 11 listopada 1922 r. (w czwarta rocznice odzyskania niepodległości). Usytuowany jest w przy głównej drodze w Jakubowie, tuż przed budynkiem szkoły.

Głaz przed dębem pamięci posadzono w Jakubowie w 2010 r. podczas obchodów 70 rocznicy Zbrodni Katyńskiej. Porucznik Teofil Zawadzki, kierownik szkoły w Jakubowie, został zamordowany w Katyniu przez NKWD.

Kościół jest jedną ze świątyń wybudowanych w stylu neogotyku nadwiślańskiego według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego. Inicjatorem budowy był ks. Kazimierz Sobolewski, a została ona sfinansowana z ofiar parafian. Kościół został konsekrowany przez bp. Kazimierza Ruszkiewicza w 1905 r. Świątynia była remontowana w 1928, 1966 i 1990 r. Świątynia jest ceglana, trzynawowa, z wyniosłą wieżą nad wejściem frontowym. W wieży wiszą trzy dzwony, z których jeden pochodzi z 1648 r. Wnętrze świątyni utrzymane jest w stylu neogotyckim, ale znajdują się w nim także obiekty pochodzące z wyposażenia wcześniejszych świątyń jakubowskich.