Zabytkowa kapliczka z połowy XIX w. Latowicz
Kapliczka, która znajduje się na latowickim rynku, jest murowana, czworoboczna, z czterospadowym dachem zwieńczonym metalowym krzyżem. W górnej części kapliczki znajduje się przeszklona wnęka.
Kapliczka, która znajduje się na latowickim rynku, jest murowana, czworoboczna, z czterospadowym dachem zwieńczonym metalowym krzyżem. W górnej części kapliczki znajduje się przeszklona wnęka.
Kościół św. Walentego parafii rzymsko-katolickiej pw. Świętej Trójcy w stylu neogotyckim został wzniesiony w latach 1899-1911 według projektu architekta Józefa Piusa Dziekońskiego. W kościele zachowały się elementy poprzednich kościołów drewnianych: w lewym ołtarzu bocznym fragmenty snycerki barokowej z XVII i XVIII wieku, w prawym ołtarzu bocznym obrazy Adoracji Trójcy Św. z XVIII wieku oraz cudu św. Walentego około połowy XIX wieku, na zasuwie. Ośrodek kościelny w Latowiczu istnieje od XI wieku. Parafia wzmiankowana w źródłach już w1427 roku z kościołem drewnianym. Kolejne kościoły powstawały: w1522 roku z fundacji Anny Radziwiłłówny księżnej mazowieckiej (spalony1613 roku), około 1629 roku staraniem Stanisława Falęckiego proboszcza latowickiego oraz1733 roku kosztem Augusta Aleksandra Czartoryskiego, wojewody ruskiego, starosty latowickiego, rozebrany 1918. Z poprzednich budowli zachowało się również wyposażenie ruchome oraz ambona z o kresu regencji 2 ćwierci XVIII wieku i chrzcielnica murowana 1647 roku. Kościół par. św. Walentego położony jest w środku miasta, na wielobocznym placu kościelnym, zlokalizowanym pomiędzy ulicami.
Kaplica Matki Boskiej Szkaplerznej w Sinołęce
pozostała po dawnym zespole dworskim, zbudowana w 1739 roku. Fundatorem jej był ówczesny właściciel majątku – Jan Zaborowski. Obiekt z drewna modrzewiowego, o konstrukcji zrębowej, na planie zbliżonym do kwadratu, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Kaplicę nakrywa dach z gontem, na kalenicy znajduje się sygnaturka. Wnętrze zdobi belka tęczowa z barokowym krucyfiksem, dwa XVIII-wieczne późnorenesansowe boczne ołtarze oraz XIX-wieczny ołtarz główny. Obecnie kaplica znajduje się w rękach prywatnych.
Figura św. Jana Nepomucena
Figura Jezusa Dźwigającego Krzyż znajduje się przed budynkiem, w którym dawniej odbywały się katechezy. Postawiono ją w 1913 r., w 1600 rocznicę wydania Edyktu Mediolańskiego przez cesarza zachodniej części Imperium Rzymskiego Konstantyna Wielkiego.
Ratusz dawne murowane Koszary Królewskie z 1865 r, przebudowane 1934 r., przy ulicy Warszawskiej.
Pomnik w formie krzyża znajduje się przed remizą OSP. Inicjatorem jego powstania i jednocześnie projektantem był Paweł Goźliński. Uroczyste odsłonięcie pomnika
miało miejsce 1 marca 2012 r. Na krzyżu widnieje wizerunek Matki Bożej, nazwy AK, NSZ, WiN oraz znak Polski Walczącej. Przy krzyżu znajduje się pamiątkowa tablica
Murowany, parterowy, czteroosiowy budynek na planie prostokąta został wzniesiony pierwszej połowie XIX w. Powstał na mocy umowy z 1826 r. zawartej przez Aleksandra Rożnieckiego ówczesnego właściciela Kałuszyna zawartej z Dyrekcją Generalną Poczt Królestwa Polskiego. W 1993 budynek poczty został odrestaurowany.
Pomnik znajduje się na terenie XX-wiecznego cmentarza żydowskiego, gdzie w czasie II wojny światowej Niemcy dokonywali egzekucji Żydów kałuszyńskich. W zbiorowych mogiłach spoczywa ponad tysiąc osób wymordowanych w latach 1941-1943.
W 2017 r. Fundacja Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego wzniosła na cmentarzu pomnik upamiętniający kałuszyńską społeczność żydowską. Pomnik został zaprojektowany przez Kena Goldmana i ufundowany przez Żydów wywodzących się z Kałuszyna oraz ich potomków. Uroczystego odsłonięcia dokonano 17 września 2017 r.
Na cmentarzu parafialnym w Kałuszynie znajduje się pomnik z 1939 r., ku czci żołnierzy 6 Pułku Piechoty Legionów Marszałka Józefa Piłsudskiego. Jest tam pochowanych ok. 200 żołnierzy polskich poległych nocą z 11 na 12 września 1939 r. w bitwie o Kałuszyn.