Kościół parafialny pw. św. Wojciecha z 1757-1758 r. 3

Kościół parafialny pw. św. Wojciecha z 1757-1758 r.

Kościół parafialny św. Wojciecha i Męczennika jest to budowlą drewnianą wzniesiona w latach 1757–58. Ufundowany został przez Kazimierza Rudzińskiego wojewodę mazowieckiego. Przebudowany w 1882 roku – przedłużono wówczas nawę, Kościół jest trzynawowy, drewniany, posiada konstrukcję zrębową. Budowla jest orientowana. Posiada mniejsze prezbiterium w stosunku do nawy, zamknięte trójbocznie, z boku znajduje się zakrystia. Od frontu i z boku nawy są umieszczone kruchty. Kościół nakrywa dach dwukalenicowy, pokryty gontem z ośmiokątną wieżyczką na sygnaturkębelce tęczowej znajduje się Grupa Pasyjna. Ołtarz główny i ambona reprezentują styl barokowy i powstały około połowy XVIII wieku. Chrzcielnica reprezentuje styl rokokowy i powstała w 2 połowie XVIII wieku. Dwie kropielnice: granitowa i drewniana powstały w XVIII wieku. Płyty nagrobne pochodzą z początku XVI wieku, jedna z nich jest ozdobiona stojącą postacią rycerza.

Stanowisko archeologiczne, na które składają się pozostałości po wczesnośredniowiecznym grodzisku 1

Stanowisko archeologiczne, na które składają się pozostałości po wczesnośredniowiecznym grodzisku

Pozostałości po tym wczesnośredniowiecznym grodzisku, są stanowiskiem archeologicznym wpisanym do rejestru zabytków, które jest zlokalizowane tuż obok przystanku PKP. Grodzisko położone jest na wzniesieniu morenowym, otoczonym podmokłymi łąkami i polami. Posiada dwa wały owalne, których wysokość nie przekracza 3 m.

Młyn wodny murowano – drewniany z początku XX w. 2

Młyn wodny murowano – drewniany z początku XX w.

Młyn wodny murowano-drewniany z początku XX wieku należał do Bronisława Szwejcera, poźniej piekarza Ręczkowskieg, a obecnie jest w posiadaniu spadkobierców po J. Szostku. Spalony we wrześniu 1939 r., odbudowany w 1940 r. Założono wtedy turbinę, a młyn wyposażono w jedną parę walców, pytel sześciograniastych oraz łuszczarkę automatyczną. W 1950 roku do napędu młyna zastosowano silnik elektryczny, rezygnując jednocześnie z piętrzenia wody. Młyn ten był najdłużej czynnym młynem na obszarze gminy.