Kościół pw. św. Stanisława Kostki wybudowany w latach 1823-1835

Kościół pw. św. Stanisława Kostki wybudowany w latach 1823-1835

Kościół św.  Stanisława Kostki  w Okuniewie pobudowany w latach 1823–1835 przez Jana Łubieńskiego, właściciela dóbr okuniewskich. Projekt jest przypisywany Chrystianowi Piotrowi Aignerowi.

Salowy kościół jest murowany, posiada nawę na planie prostokąta zakończoną węższą, półkoliście zamkniętą apsydą prezbiterialną, otoczoną pięciokątnym obejściem. Ściany wnętrza są rozczłonkowane pilastrami toskańskimi, między którymi są umieszczone płytkie wnęki arkadowe. We wnękach tych są umieszczone półkoliście zamknięte okna lub ołtarze. Chór muzyczny jest podparty trzema arkadami zamkniętymi koszowo. Fasada jest podzielona czterema pilastrami jońskimi i zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z płasko rzeźbioną sceną Ukrzyżowania umieszczoną w tympanonie, powyżej jest umieszczony szczyt schodkowy. Na osi fasady znajduje się portal z trójkątnym przyczółkiem. Budowla posiada dach dwuspadowy pokryty blachą. Większość zabytkowego wyposażenia świątyni powstała w XVIII wieku. w ołtarzu głównym jest umieszczony obraz Trójcy Świętej, namalowany przez szkołę włoską na początku XVIII wieku.

Dwór majątku Skruda z końca XIX w. – obecnie centrum kulturalne

Majątek Skruda powstał w 1630 roku. W jego skład wchodziły dobra ziemskie w Długiej Kościelnej, stawy rybne oraz dwory. Majątkami zarządzali administratorzy. Zapewne pod koniec XIX lub na początku XX wieku właściciele majątku Skruda zbudowali dworek.

Dwór był budowlą skromną i niedużą, ale jego architektura i otoczenie było interesujące. Posiadłość wraz z budynkami gospodarczymi otoczona była pięknym parkiem, ze wspaniałym drzewostanem, w którym znajdował się staw i altana. W 1933 r. właścicielem folwarku Skruda był ksiądz prałat Zygmunt Karczyński, który tuż przed wojną resztę majątku sprzedał, a sam wyemigrował do Anglii. Ostatnim właścicielem majątku Skruda był dr medycyny pan Łytkowski, na stałe mieszkający w Warszawie. Jego dobrami zarządzał p. Kuźma. Był to wspaniały administrator, który majątek doprowadził do rozkwitu. Wprowadził innowacje rolnicze, a okoliczni chłopi uczyli się od niego gospodarki rolnej.

Dwór i majątek pozostał w rękach państwa Łytkowskich do końca II wojny światowej. Po wojnie w 1944 r. dwór, podobnie jak wiele budowli tego typu, przeznaczono na cele oświatowe organizując w niej szkołę podstawową, a majątek ziemski rozparcelowano między okolicznych chłopów. Pod koniec lat 80-tych podjęto decyzję o budowie nowej szkoły. Jej budowa została zakończona w 1995 roku, a budynek został zaadaptowany dla potrzeb Domu Kultury.

Kościół Katolicki Mariawitów

Świątynia powstała na potrzeby parafii mariawickiej, która 1907 r. wydzieliła się z parafii katolickiej w Długiej Kościelnej. Po podziale mariawitów 1935 r. na Starokatolicki Kościół Mariawitów i Katolicki Kościół Mariawitów.  Świątynia ta należy do tego drugiego kościoła, i stanowi jedyną świątynie tego wyznania poza klasztorem w Felicjanowie.
Neogotycka świątynia przypomina inne kościoły mariawickie budowane w tym okresie. Nad wejściem frontowym znajduje się wieżyczka z sygnaturką, a po obu stronach wejścia są wnęki z figurami św. Józefa i św. Franciszka z Asyżu.

Kościół pw. św. Anny i Dzwonnica z XVIII w.

Kościół pw. św. Anny i Dzwonnica z XVIII w.

arafia św Anny w Długiej Kościelnej została erygowana w 1445 r., w tym czasie powstał drewniany kościół, w jego miejscu pobudowano w 1678 r., który spłonął w 2000r. W jego miejscu pobudowano w latach 2002-2004 nowy murowany kościół. Z pożaru ocalała XVIII w. drewniana dzwonica i drewniana XIX W.kruchta. Dzwonnica została wykonana na planie kwadratu o konstrukcji słupowej. Nakryta jest dachem namiotowym. Dzwonnica jest wpisana do rejestru zabytków.

Mogiła zbiorowa powstańców styczniowych z 1863 r.

Mogiła zbiorowa powstańców styczniowych z 1863 r.

Mogiła zbiorowa powstańców styczniowych znajduje się w Długiej Kościelnej przy ulicy Powstańców Styczniowych 20, nieomal na granicy z Halinowem. Według tablicy na pomniku, w mogile pochowano 30 Powstańców poległych w okolicy podczas kilku potyczek. 

Pod Rudą – Górkami w dniu 25 maja 1863 roku.
Pod Michałowem 28 maja 1863 roku.
Okuniewem 30 września 1863 roku.
Oddziałów pod dowództwem Józefa Jankowskiego „Szydłowskiego” oraz Adama Zielińskiego.

Zbiorowa mogiła żołnierzy Wojska Polskiego poległych w walce z wojskami rosyjskimi podczas powstania listopadowego 2

Zbiorowa mogiła żołnierzy Wojska Polskiego poległych w walce z wojskami rosyjskimi podczas powstania listopadowego

Przy drodze z Nowej Wsi (koło remizy OSP) do Makówca Małego znajduje się zbiorowa mogiła żołnierzy Wojska Polskiego, poległych w walce z wojskami rosyjskimi podczas powstania listopadowego w nocy z 15 na 16 lutego 1831 roku. Trzy krzyże, a przed nimi w centralnym miejscu kamień z tablicą.