W ścianę kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i świętego Stanisława w Kałuszynie w Kałuszynie wmurowana jest macewa pochodząca z nowego kirkutu w Kałuszynie. Nad nagrobkiem jest umocowana tablica z napisem: „Kałuszyn 1939 – Polaków 3000, Żydów – 6500”. Macewa i tablica została umieszczona w 1990 roku dzięki staraniom księdza proboszcza Czesława Bednarczyka.
Kościół parafii rzymskokatolickiej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i świętego Stanisława w Kałuszynie. Świątynia została wzniesiona w stylu neogotyckim w latach 1889-1893 według projektu architekta Józefa Piusa Dziekońskiego. W ołtarzu głównym obraz „Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny” namalowany przez Michała Elwira Andriollego oraz obrazy pochodzące z XIX stulecia znajdujące się w nawach bocznych.
Jest to kościół typu bazylikowego. Od frontu znajduje się wieża. Poświęcenie świątyni odbyło się 27 października 1893 roku, a konsekrował ją abp Teofil Chościak Popiel 14 sierpnia 1897 roku. W świątyni znajdują się organy wybudowane przez Jana Szymańskiego z Warszawy w 1901 roku. Posiadają 12 głosów, 2 klawiatury, mechaniczne: trakturę gry i trakturę rejestrów. Parafię erygował biskup poznański Andrzej Bniński 24 grudnia 1472 roku z części parafii Grębków. W 1447 roku za sprawą dziedzica Stanisława Kałuskiego wzniesiono w Kałuszynie, wiosce szlacheckiej, modrzewiowy kościół pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika. W roku 1563 do parafii należało 11 wsi szlachty osiadłej i 16 wsi szlachty zagrodowej. Pierwszy kościół modrzewiowy, z fundacji Stanisława Kałuskiego, przetrwał przeszło cztery wieki.
Metalowy pomnik koziołka ustawiony na cokole stoi na pl. Kilińskiego. Pomnik, który został odsłonięty w 2011 r., nawiązuje do herbu Kałuszyna. Na cokole upamiętniono daty: 1429 r. – powstanie osady Kałuszyn, 1718 r. – potwierdzenie nadania praw miejskich Kałuszynowi, 1847 r. – zatwierdzenie herbu miasta, który wywodzi się od klejnotu herbowego rodziny Zamoyskich – właścicieli Kałuszyna.
Źródła rzeki znajdują się w powiecie Mińsk Mazowiecki, w lesie około pół kilometra na południowy wschód od wsi Wólka Kałuska na Wyżynie Kałuszyńskiej, będącej wysoczyzną morenową, gdzie kilkanaście pagórków osiąga wysokość ponad 200 m n.p.m. Około 9 kilometrów w dół rzeki, koło wsi Ludwinów poziom rzeki znajduje się na wysokości 155 m n.p.m. W Tymoteuszowie rzeka meandruje, tworząc liczne zakola. Jest to rzeka wartka o pewnych cechach potoków górskich. Cała rzeka ma 72 km długości, a uchodzi do Narwi w okolicy wsi Stare Załubice naprzeciw wyspy Euzebia położonej na Zalewie Zegrzyńskim. Jest ona ostatnim lewym dopływem Narwi.
Drewniany młyn wodny na rzece Rządzy w Tymoteuszewie (tzw. Witkowizna) z 1924 r, przy moście i trasie drogowej Jakubów – Dobre. Pobudowany na wysokiej podmurówce. W 1930 r. jego siłę napędową było koło wodne o średnicy 3m, potem turbina Francisa. W 1959 r. młyn wyremontowano, dodano silnik elektryczny, należał do PGR, obecnie nieczynny.
Granitowy głaz narzutowy- różowy granit w Strzebuli ma ok. 150 cm średnicy. Znajduje się na terenie prywatnym, ale jest ogrodzony.
„Jezioro Torfisko” to teren bagienny o powierzchni ok. 72 ha. Obejmuje kilkunastohektarowe lustro wody wraz z przylegającymi do niego zadrzewieniami. lakami i pastwiskami. Zbiornik ten powstał po eksploatacji torfu. Występuje tu bardzo ciekawa roślinność wodna jak: rosiczka okrągłolistna, grzybienie białe, bagno zwyczajne. Interesujący jest również zespół ptaków lęgowych takich jak: żurawie, zielonka, perkoz rdzawo szyi, trzciniak, potrzos, trzcinniczek, rokitniczka, perkozek, perkoz dwuczuby, cyranka, łyska, kurka wodna, wodnik, brodziec samotny, brzeczka, czernica, strumieniówka, remiz, dzwoniec.
Ze względu na występowanie cennych gatunków fauny i flory, władze gminy podjęły starania o objęcie „Torfowiska” ochroną prawną.
W 1903 proboszczem parafii rzymsko-katolickiej św. Trójcy w Wiśniewie został ks. Wawrzyniec Rostworowski, który będąc członkiem Zgromadzenia Mariawitów dokonał w parafii rozłamu i w 1906 pociągnął za sobą większość parafian, którzy porzucili rzymski-katolicyzm i założyli we wsi drugą parafię pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej. 4 października 1907 mariawici poświęcili nową świątynię i wybudowali cały kompleks budynków, które stanowiły dom zakonny żeński, szkołę, dwie ochronki dla dzieci, sklep, warsztaty usługowe (koszykarski, tkacki, szewski, introligatorski), łaźnię publiczną, przytułek i szpitalik oraz bibliotekę. Od tego czasu mariawici na terenie miejscowości i wiosek stanowią wciąż większość mieszkańców. Kościół mariawitów zbudowano w stylu neogotyckim, w 1944 r. uległ on zniszczeniu. Już w lecie 1945 stanęły na murach kościelnych wiązania dachowe i zbudowano prowizoryczny ołtarz. Jesienią 1946 wszystkie nabożeństwa zostały przeniesione do kościoła. Dwa lata później zbudowano nowy ołtarz (jednak bez konfesji, która jest charakterystyczną dla kościołów mariawickich), balustradę oraz rozpoczęto budowę
Zabytkowa brama z 1925 r. do kościoła rzymskokatolickiego św. Trójcy Świętej. Parafia i kościół rzymskokatolicki św. Trójcy w Wiśniewie powstał w roku 1472 r., z fundacji księcia mazowieckiego Bolesława. Pierwszy kościół’ został spalony przez kozaków w 1610. W 1616 wzniesiono nowy kościół, który został przebudowany w 1784. Ten zaś spłonął w 1921 r., Następnie w 1923 r., pobudowano kolejny trzeci drewniany kościół. Brama do niego została pobudowana w 1925 r. W takcie II wojny światowej w 1944 r., kościół uległ po raz kolejny spaleniu, brama zaś ocalała. Na jego miejscu w 1997 r. pobudowano murowany kościół.
Otwarcie „Przystanku turysty w Jakubowie” odbyło się 19 października 2020 roku, zrealizowane przez Grupę Nieformalną Aktywne Kobietki z Jakubowa przy wsparciu Stowarzyszenia Przyjaciół Gminy Jakubów w ramach programu „Mazowsze Lokalnie”. W ramach projektu przygotowano tablicę informacyjno-historyczną o Jakubowie, zamontowano ławki, stół rekreacyjny, stojak na rowery, kosz na śmieci oraz posadzono krzewy i kwiaty, angażując społeczność lokalną. Miejsce to ma służyć mieszkańcom i turystom jako przestrzeń spotkań i odpoczynku, a także promować historię oraz atrakcje gminy Jakubów.